Our plan to explore the south of Morocco was frustrated by a bacterial infection of the intestines. At first Marjolein was struck by fever and diarrhea. Our Brazilian neighbor, a retired surgeon, did warn us not to eat in restaurants because we would surely get ill. But, when needed he had a large supply of medicine and other stuff to perform an operation on board.

Ons plan om het zuiden van Marokko te verkennen werd gedwarsboomd door een darminfectie. Marjolein werd het eerst geveld door koorts en diarree. Onze Braziliaanse buurman, een gepensioneerd chirurg, had ons al gewaarschuwd: niet in restaurantjes gaan eten want je word gegarandeerd ziek. Maar als het nodig was had hij voldoende medicijnen en spullen bij zich om aan boord een operatie uit te voeren.

After a week Marjolein recovered enough to travel. The plan was to sail to Lanzarote. We were to leave on a Tuesday, but on Monday I got fever and diarrhea. Our departure was postponed. Eventually we left on Friday.

Na een week was Marjolein voldoende opgeknapt om op reis te gaan. Het plan was om naar Lanzarote te varen. Op dinsdag zouden we vertrekken, maar op maandag kreeg ik koorts en diarree. Het vertrek werd uitgesteld. Uiteindelijk konden we pas op vrijdag vertrekken.

Reparing the deck in the near time / ondertussen het dek repareren

All our friends from the Marina Bouregreg were gathered on the pontoon to wave goodbye, a colorful international company of sailors. After the customs had checked our boat and the sniffer dog did his inspection we finally could sail down the river to go out on the ocean.

Alle vrienden die we in de weken in Marina Bouregreg gemaakt hadden stonden ons op de steiger uit te zwaaien, een bont internationaal gezelschap van zeilers. Nadat de douane de boot had gecontroleerd en de snuffelhond zijn rondje had gedaan konden we eindelijk de rivier af varen richting oceaan.

Saline in the Marina Bouregreg
The sniffer dog / De snuffelhond

Despite our messy guts we rapidly adjusted to the rhythm of watch keeping. As part of an unfolding tradition I managed to sail into a fishnet again. This time we got loose without any damage. Underway som small fisherboats came aside to sell us some fresh fish, but we kindly refused because of our intestines. In stead of the whiskey they asked for I gave them a pack of sigarettes. We had a calm crossing and after four days and nights we moored in Marina Lanzarote in Arrecife.

Ondanks de rommelige darmen wenden we weer snel aan het ritme van wachtlopen. Traditiegetrouw voer ik ‘s nachts weer in een visnet waar we ditmaal ongeschonden uit kwamen. Onderweg kwamen kleine vissersboten langszij om hun vers gevangen vis aan te bieden, maar we durfden het nog niet aan. In plaats van de whisky waar ze om vroegen heb ik ze maar een pakje sigaretten gegeven. We hadden een rustige overtocht en vier etmalen later meerden we af in Marina Lanzarote in Arrecife.

After an aperitif with our Danish friends we ended up in the Joly Roger, a bar that was situated just at the entrance of our pontoon. When you ring the bell the barkeeper puts shots of rum at the bar for everyone. A tradition we picked up quite well, it was late when we went to sleep…

Na een gezellig uit de hand gelopen aperitief bij onze Deense vrienden die ook in de Marina lagen belandden we in de Joly Roger, een bar die recht tegenover de opgang naar onze steiger lag. Als je daar aan de bel trekt zet de barkeeper voor iedereen een shot rum op de bar. Die traditie pakten we snel op, we lagen pas laat in bed…

After the bell… / Na de bel…