Carefully manouevering with the engine on, that is somewhat wobbely due to the rests of the fishlines around the shaft, we are heading towards the coast. The caostline is covered in mist that slowly gives up the outlines of Rabat

Voorzichtig varend met de motor aan, die enigszins uit balans is door de resten van het visnet aan de schroefas, varen we richting de kust. Het land is gehuld in nevel die langzaam de contouren van Rabat prijs geeft.

We called the marina on the VHF. They send out a pilot boat to guide us inwards. Slowly we move to the brakewaters on wich the waves break heavily. When the waves are above two meter height it’s not possible to enter the harbour savely. Now we see why.

Via de marifoon hebben we de marina opgeroepen. Die hebben een loodsboot uit laten varen om ons naar binnen te begeleiden. We varen voorzichtig richting de pieren waar de golven op stuk slaan. Als de golven hoger zijn dan twee meter kun je hier niet meer veilig naar binnen varen. We zien nu waarom.

After we sailed up the narrow rivermouth we were directed to a pontoon where we had to wait for customs and immigration. There were already two boats on the pontoon and we tied up next to Danu, an Irish boat that we met before on the River Falmouth.

Nadat we de smalle riviermond veilig doorgekomen zijn worden we naar een steiger gedirigeerd waar we moeten wachten op de douane en immigratiedienst. Er liggen al twee boten en we knopen vast aan Danu, een Ierse boot die we eerder in Falmouth leerden kennen.

Half an hour later it’s our turn. Three officials step on board: two in uniform and one civilian. As soon as they are installed in the cabin we had to fill in all kinds of forms. On every form the same information. They were very friendly and after Marjolein offered them a cup of coffee the atmosphere got even more relaxed and one of them even asked if he could take a picture of the cards on our wall.

Na een half uurtje zijn wij aan de beurt. Er stappen drie officials aan boord: twee in uniform en een in burger. Als ze zich in de kajuit geïnstalleerd hebben moeten we allerlei formulieren invullen. Op elk formulier weer dezelfde gegevens. Ze zijn enorm vriendelijk en als Marjolein de heren een kopje koffie aanbiedt wordt de sfeer nog relaxter en vraagt een van hen zelfs of hij een foto mag maken van de kaarten die wij aan de muur hebben hangen.

The icing on the cake was a visite from the sniffer dog. A young german sheppard dog that at first was afraid to go on board, sniffed aroubd the deck and then didn’t dare to hget of the boat. He’s still in training…

Als uitsmijter komt de snuffelhond aan boord. Een jonge herdershond die eerst niet aan boord durft, een beetje rondsnuffelt aan dek en dan niet meer op de steiger durft. Hij is nog in opleiding…

One more round of paperwork in the harbourmasters office (the same information again) and we are asigned a place in the harbour. We are 1 pontoon away from the fast motorboats at the private pontoon of king Mohammed VI. Security is perfect here!

Nog even de papieren bij de havenmeester invullen (weer dezelfde gegevens) en we krijgen een plekje in de haven toegewezen. We liggen 1 steiger verder dan de vloot van snelle boten aan de prive steiger van koning Mohammed VI. De beveiliging is hier prima in orde!

أهلا وسهلا بك إلى المغرب

‘ahlaan wasahlaan bik ‘iilaa almaghrib
Welcome in Morocco
Welkom in Marokko